- insto
- in-sto, stĭti, stātum (e. g. instaturum, Liv. 10, 36, 3:I.
instaturos,
Front. Strat. 2, 6, 10 al. ), 1, v. n., to stand in or upon a thing (class.).Lit.A.In gen., constr. with dat., in and abl., or acc.(α).With dat.:(β).jugis,
Verg. A. 11, 529.—With in and abl.: saxo in globoso, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Fragm. v. 367 Rib.):(γ).instans in medio triclinio,
Suet. Tib. 72.—Absol., to draw nigh, approach; to impend, threaten:(δ).quibus ego confido impendere fatum aliquod, et poenas jam diu debitas aut instare jam plane, aut certe jam appropinquare,
Cic. Cat. 2, 5:instant apparatissimi magnificentissimique ludi,
id. Pis. 27:cum illi iter instaret,
id. Att. 13, 23:quidquid subiti et magni discriminis instat,
Juv. 6, 520:ante factis omissis, illud quod instet, agi oportere,
the subject in hand, Cic. Inv. 2, 11, 37. —Of persons: cum legionibus instare Varum,
Caes. B. C. 2, 43.—With acc. (ante-class.):B.tantum eum instat exitii,
Plaut. Poen. 4, 2, 96.—In partic., to press upon, harass, molest, menace, threaten. —With dat., acc., or absol.(α).With dat.:(β).cedenti,
Liv. 10, 36:vestigiis,
id. 27, 12, 9:instantem regi cometen videre,
Juv. 6, 407.—With acc.:II.si me instabunt (al. mi),
Plaut. Curc. 3, 1, 6.—Trop.A.To urge or press upon one, to insist; to pursue a thing (syn. urgeo):(α).quamobrem urge, insta, perfice,
Cic. Att. 13, 32, 1:accusatori,
id. Font. 1:ille instat factum (esse),
he insists upon the fact, Ter. And. 1, 1, 120.— To follow up eagerly, pursue; with dat. or acc.With dat.:(β).instant operi regnisque futuris,
Verg. A. 1, 504:talibus instans monitis (parens),
Juv. 14, 210:non ignarus instandum famae,
Tac. Agr. 18.—With acc., to urge forward, ply, transact with zeal or diligence: instant mercaturam, Nov. ap. Non. 212, 30 (Com. Rel. p. 223 Rib.):(γ).parte aliā Marti currumque, rotasque volucres Instabant,
were hastening forward, working hard at, busily constructing, Verg. A. 8, 434: rectam viam, to go right, i. e. to be right, to hit the mark, Plaut. As. 1, 1, 40:unum instare de indutiis vehementissime contendere,
Caes. B. C. 3, 17, 5; cf. Zumpt, Gram. § 385.—Absol.:B.vox domini instantis,
Juv. 14, 63.—To demand earnestly, solicit, insist upon:A.satis est, quod instat de Milone,
Cic. Q. Fr. 3, 2:quod profecto cum sua sponte, tum, te instante, faciet,
at your instance, your solicitation, id. Att. 3, 15.— With inf.:instat Scandilius poscere recuperatores,
Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136.—With ut or ne:tibi instat Hortensius, ut eas in consilium,
Cic. Quint. 10:uxor acriter tua instat, ne mihi detur,
Plaut. Cas. 2, 5, 33; cf.:nunc nosmet ipsi nobis instemus, ut, etc.,
Auct. Her. 4, 56, 69.— Impers.:profecto, si instetur, suo milite vinci Romam posse,
Liv. 2, 44.—Hence, instans, antis, P. a.(Standing by, being near, i. e.) Present.1.In gen.:2.quae venientia metuuntur, eadem efficiunt aegritudinem instantia,
Cic. Tusc. 4, 6, 11:ex controversia futuri, raro etiam ex instantis aut facti,
id. de Or. 2, 25, 105:tempus,
Auct. Her. 2, 5, 8:bellum,
Cic. Phil. 11, 10, 24.—In partic., gram. t. t.:B.tempus, i.q. praesens tempus,
the present tense, the present, Quint. 5, 10, 42; Charis. p. 147 P. et saep.—Pressing, urgent, importunate (post-Aug.):periculum,
Nep. Paus. 3, 5:species terribilior jam et instantior,
Tac. H. 4, 83:gestus acer atque instans,
Quint. 11, 3, 92 sq.; cf.:argumentatio acrior et instantior,
id. ib. §164: admonitio instantior,
Gell. 13, 24, 19.— Adv.: instanter, vehemently, earnestly, pressingly:intente instanterque pronuntiare,
Plin. Ep. 5, 19, 6:petere,
id. ib. 5, 7, 22:plura acriter et instanter incipere,
Quint. 9, 3, 30:dicere,
id. 9, 4, 126.— Comp.:instantius concurrere,
to fight more vehemently, Tac. A. 6, 35. — Sup.:instantissime desiderare,
Gell. 4, 18.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.